Serbska rěč je w kóždym kubłanišću žiwa rěč. Wona sposrědkuje so po metodźe dospołneje imersije.
Nałožki a tradicije pěstujemy we wšědnej zhromadnosći. Tak wutworimy serbsku identitu a dźěći nazhonja schowanosć, přisłušnosć a zwjazanosć z regionom a jeho kulturu.
Humanistiske a křesćanske hódnoty su zakład našeje dźěławosće. Wutworjenje socialnych kompetencow a hódnotow je ćežišćo pedagogiskeho dźěła (wosebje samostatnosć, empatija, socialna zamołwitosć, toleranca, towaršliwosć, sebjewědomje a samoskutkownosć).
Kóždy čłowjek je indiwiduum. Akceptujemy tutu wšelakorosć a spěchujemy wotewrjenosć. Kóžde dźěćo dóstanje čas, kotryž za swoje wuwiće trjeba.
Zaměr kubłanja je přihot na žiwjenje. Wosebitu rólu hraje poslednje lěto w pěstowarni a přechod do šule.
Kóžde dźěćo ma prawo na swójske nazhonjenja a ma nawuknyć, kak z wužadanjemi wobchadźa. Spěchujemy dźěćo po potrjebje a přewodźamy je na swojim puću.
Hrajkanje, samostatne wuspytanje a jednanje su hłowny wuknjenski srědk dźěsća. Dźěćo wuknjenski proces aktiwnje sobu wuhotuje.
Participacija je wobstatk poćahow mjez staršimi, kubłarjemi a dźěćimi a so we wšědnym dnju jewi. Zaměr je wotewrjene a transparentne kubłanske partnerstwo ze staršimi.
Spěchujemy zwjazanosć z přirodu a podpěramy kubłanje za naslědne wuwiće (BNE).